Една вистинита приказна за тешките услови и непоколебивоста на учителка Петра

 

Една вистинита приказна за тешките услови и непоколебивоста  на учителка Петра

Со месеци наназад, просторот во кој секојдневно требаше да престојуваат околу 100 ученици се среедуваше бавно и со минимални средства. Влагата и мувлата беа постојано присутни, а по ѕидовите и мебелот се движеа лебарки и мравки. Просторијата често беше исполнета со непријатна миризба - мешавина од распаднати животински остатоци, чудни хемикалии и запалена гума. Големи дупки од мравјалници, мебел натопен со влага и остатоци од исушени стебла на одамна исечени дрвја во дворот создаваа глетка што повеќе наликуваше на напуштен магацин отколку на училница.

Сама и без поддршка, Петра не можеше да ја надмине оваа состојба. Осум месеци упорно поднесуваше молби и барања - до училиштното раководство, општината, Министерството за образование, па дури и до Бирото за развој на образованието. Не бараше многу - само дозвола да повика неколку работници, кои самата ќе ги плати, за да се приведе просторот во пристојна состојба.

До тој момент, Петра немаше потреба од оваа училница. Но по несреќен пад во калта на училишниот двор, доби повреда која ѝ го отежна качувањето до училницата на третиот кат. Принудно, решението го пронајде во оваа приземна просторија. Не ѝ пречеше да доаѓа и по два часа порано - само за да ја проветри просторијата и да создаде барем минимално пријатна атмосфера за учениците.

Десеттиот месец од нејзиното молење донесе мала надеж. Некој конечно ја испразни помошната просторија, што придонесе за исчезнување на дел од неподносливиот мирис. По неколку дена се појави и човекот кој требаше да помогне - во присуство на директорот и една колешка. Петра искрено се заблагодари. Побара и нови, или барем здрави, клупи и столчиња, бидејќи на старите секојдневно се кинеше облека. Но наместо разбирање - слушна зборови што би сакала да ги заборави.

Знаеше со кого има работа. Знаеше дека лагата често им е алатка - но тој ден беа премногу. Веруваа дека ќе се откаже. Но не застана. Продолжи да бара помош, поддршка, совет - секаде каде што веруваше дека може да добие. Полека, но со сигурен чекор, вистината излезе на виделина. Конечно доби извинување - како обид тригодишната болка да се избрише со неколку зборови. Но не се лечи сè со „извини“.

Човечки е да се згреши - но не и да се нанесува штета, особено ако е намерно направена. Колку и да имате поддршка од институции, партии или разни моќници - пред совеста, а особено пред Господа, сите сме исти.

 

 

Вистинита приказна, прилагодено за час по медиумска писменост или граѓанско образование (VII-IX одделение).

Наставно ливче содржи:

-      Текстот за читање,

-      Прашања за разбирање и критичка анализа,

-      Активности за медиумска писменост и граѓанско учество.

 

Наставно ливче – Медиумска писменост

Една вистинита приказна за тешките услови и непоколебивоста  на учителка Петра

Со месеци наназад, просторот во кој секојдневно требаше да престојуваат околу 100 ученици се среедуваше бавно и со минимални средства. Влагата и мувлата беа постојано присутни, а по ѕидовите и мебелот се движеа лебарки и мравки. Просторијата често беше исполнета со непријатна миризба - мешавина од распаднати животински остатоци, чудни хемикалии и запалена гума. Големи дупки од мравјалници, мебел натопен со влага и остатоци од исушени стебла на одамна исечени дрвја во дворот создаваа глетка што повеќе наликуваше на напуштен магацин отколку на училница.

Сама и без поддршка, Петра не можеше да ја надмине оваа состојба. Осум месеци упорно поднесуваше молби и барања - до училиштното раководство, општината, Министерството за образование, па дури и до Бирото за развој на образованието. Не бараше многу - само дозвола да повика неколку работници, кои самата ќе ги плати, за да се приведе просторот во пристојна состојба.

До тој момент, Петра немаше потреба од оваа училница. Но по несреќен пад во калта на училишниот двор, доби повреда која ѝ го отежна качувањето до училницата на третиот кат. Принудно, решението го пронајде во оваа приземна просторија. Не ѝ пречеше да доаѓа и по два часа порано - само за да ја проветри просторијата и да создаде барем минимално пријатна атмосфера за учениците.

Десеттиот месец од нејзиното молење донесе мала надеж. Некој конечно ја испразни помошната просторија, што придонесе за исчезнување на дел од неподносливиот мирис. По неколку дена се појави и човекот кој требаше да помогне - во присуство на директорот и една колешка. Петра искрено се заблагодари. Побара и нови, или барем здрави, клупи и столчиња, бидејќи на старите секојдневно се кинеше облека. Но наместо разбирање - слушна зборови што би сакала да ги заборави.

Знаеше со кого има работа. Знаеше дека лагата често им е алатка - но тој ден беа премногу. Веруваа дека ќе се откаже. Но не застана. Продолжи да бара помош, поддршка, совет - секаде каде што веруваше дека може да добие. Полека, но со сигурен чекор, вистината излезе на виделина. Конечно доби извинување - како обид тригодишната болка да се избрише со неколку зборови. Но не се лечи сè со „извини“.

Човечки е да се згреши - но не и да се нанесува штета, особено ако е намерно направена. Колку и да имате поддршка од институции, партии или разни моќници - пред совеста, а особено пред Господа, сите сме исти.

Разбирање на прочитаното

Одговори на следниве прашања:

-      Во каква состојба се наоѓаше просторијата во која учителката Петра требаше да држи настава?

-      Кои институции Петра ги контактирала во обид да ја реши ситуацијата?

-      Зошто ѝ била неопходна приземната училница?

-      Како се однесувале другите во ситуацијата - раководството, директорот, колешката?

-      Што претставува моментот кога добива извинување? Дали тоа го решава проблемот?

Критичко размислување и медиумска писменост

Овој текст претставува лично сведоштво. Според тебе, зошто е важно ваквите приказни да бидат слушнати или објавени?

Каква порака испраќа Петра до јавноста и до институциите?

Дали мислиш дека медиумите треба да известуваат за вакви случаи? Зошто?

Како би изгледал насловот на вест ако оваа приказна се објави во весник или на портал? Обиди се да смислиш два различни наслови - еден информативен, друг сензационалистички.

Како граѓани, што можеме да направиме кога ќе слушнеме за неправда или тешки услови како овие?

Активност: Напиши свој став или реакција

Во 5-6 реченици напиши писмо или кратка реакција до:

училишното раководство

ИЛИ

новинар/портал кој може да објави приказната

Во твојата порака обиди се да користиш аргументи, да покажеш сочувство, но и граѓанска свест.

Цели на часот / компетенции

Развивање на читачка и медиумска писменост

Поттикнување емпатија, одговорност и граѓански активизам

Разбирање на улогата на институциите и јавноста

Разликување факти од мислења, вест од сведоштво

 

 

Можни  одговори на наставното ливче, со кои може да се водат учениците или да им се дадат како насока за размислување:

Разбирање на прочитаното.

Во каква состојба се наоѓаше просторијата во која учителката Петра требаше да држи настава?

Просторијата била во крајно лоша состојба – со влага, мувла, лебарки, мравки, непријатни миризби и оштетен мебел. Мирисала на мрши, хемикалии и запалена гума, а мебелот бил уништен и опасен за употреба.

Кои институции Петра ги контактирала во обид да ја реши ситуацијата?

Таа се обратила до училиштното раководство, општината, Министерството за образование (МОН) и Бирото за развој на образованието (БРО).

Зошто ѝ била неопходна приземната училница?

Поради повреда здобиена при пад во кал, Петра веќе не можела да се качува до училницата на третиот кат, па ѝ требало решение на приземје.

Како се однесувале другите во ситуацијата – раководството, директорот, колешката?

Наместо поддршка, покажале рамнодушност и дури и непочитување. Иако на крајот се појавил помошник, наместо разбирање, Петра слушнала зборови што ја повредиле.

Што претставува моментот кога добива извинување? Дали тоа го решава проблемот?

Извинувањето било формално, но не ја надоместува болката и неправдата претрпена во изминатите три години. Тоа не го решава проблемот, туку е само задоцнето признание.

 

Критичко размислување и медиумска писменост

Овој текст претставува лично сведоштво. Според тебе, зошто е важно ваквите приказни да бидат слушнати или објавени?

Затоа што ја откриваат реалноста „зад завесата“ и ја покажуваат борбата на поединци со системот. Таквите приказни поттикнуваат промени и будат јавна свест.

Каква порака испраќа Петра до јавноста и до институциите?

Пораката е дека упорноста и правдата може да победат, и дека не треба да се молчи пред неправда, дури и кога институциите не реагираат навреме.

Дали мислиш дека медиумите треба да известуваат за вакви случаи? Зошто?

Да, затоа што јавноста има право да знае во какви услови учат децата и работат наставниците. Медиумите можат да вршат притисок и да предизвикаат одговорност кај надлежните.

Како би изгледал насловот на вест ако оваа приказна се објави во весник или на портал?

Информативен наслов: „Наставничка со повреда единаесет  месеци чека дозвола за пристојна училница“

Сензационалистички наслов: „Деца учат меѓу мрши и мувла - наставничка молела 8 месеци за помош!“

Како граѓани, што можеме да направиме кога ќе слушнеме за неправда или тешки услови како овие?

Можеме да споделиме информации, да реагираме на социјални мрежи, да пишуваме до институции, да поддржиме петиции или да се вклучиме во граѓански иницијативи.

Активност – Пример писмо (реакција)

Почитувано училишно раководство,

Со голема загриженост ја прочитав приказната за нашата учителка Петра. Верувам дека секој ученик и наставник заслужува да учи и работи во безбедни и чисти услови. Ви се обраќам како млад граѓанин со надеж дека ќе преземете одговорност и ќе се погрижите оваа ситуација никогаш да не се повтори. Ви благодарам.

Со почит,

[----------------------------]